Workshop / activiteit
Stéphanie Spenkelink-Vos
Sinds 2017 ben ik werkzaam als gedragswetenschapper in de gehandicaptenzorg bij ’s Heeren Loo regio Apeldoorn, cluster ouderen. Voor mijn caseload houdt dit doorgaans in leeftijd 50+ met uiteenlopend niveau van functioneren van matig verstandelijk beperkt tot aan met zeer ernstig verstandelijk beperkt. Naast een verstandelijke beperking is er veelal sprake van co-morbiditeit met andere (psychiatrische) stoornissen en -beelden.
Als gedragswetenschapper ben ik verantwoordelijk voor het gedragsmatig beleid rondom de cliënten. Dit betreft het gedragsmatig beleid vormgeven en coördineren in de breedste zin van het woord. Denk hierbij aan diagnostisch onderzoek, behandeling, risico’s inventariseren, behandeladviezen schrijven, (her)indicaties aanvragen en de juridische verwerking rondom de Wet Zorg en Dwang. De behandelingen vinden zowel rechtsstreeks in gesprekjes plaats met cliënten met een hoger niveau van ontwikkeling, als mediërend via het begeleidingsteam van wonen. Binnen mijn doelgroep ligt de nadruk op het laatste. Dit maakt goede samenwerking en communicatie met de persoonlijk begeleiders en overige begeleiders van wonen van cruciaal belang. Tevens een nauwe samenwerking met de medische en paramedische disciplines, dit mede vanwege het centrale thema veroudering en de veelvoorkomende ouderdomsbeelden.
Het werken binnen deze doelgroep is veelzijdig, afwisselend, uitdagend en geweldig om te mógen doen. Het begint al met het aankomen op het terrein. Dezelfde meneer die elke dag met een grote lach staat te zwaaien naar iedereen die eraan komt, de mevrouw die altijd een mooie nepbloem in haar haar heeft en zo graag een praatje met je maakt, de meneer die bekend staat om zijn lepeltjes verzameling en die aan iedereen laat zien. Maar ook de meneer die de hele dag vloekt omdat hij daar niets aan kan doen, de vrouw die steevast ’s nachts haar bed vol urineert omdat dit haar sensopatische belevingen geeft, de kwijlende mevrouw met vergevorderde dementie die ook haar aandacht vraagt en als laatste de doofblinde meneer met syndroom van down die na al die jaren weer zelfstandig kan schuifelen naar zijn slaapkamer.
Kortom een geweldige, helaas onderbelichtte, doelgroep die het verdient om meer in de schijnwerpers te komen.
