Workshop / activiteit

Marieke van der Laan


Voorheen was ik consultant in Customer Delight, een business strategie om klanten loyaal te maken aan de organisatie en hen positief te laten communiceren over je diensten en producten. Deze strategie werkt alleen als de klant centraal komt te staan in de bedrijfscultuur. Als consultant gaf ik advies en trainingen met name aan managers en medewerkers van frontline. Ik heb daar een boek over geschreven: ‘Positief verrast, zo zorgt jouw team voor de ultieme klantervaring.”

Toen ik 5 was, zag ik op televisie kinderen in een rampgebied. Ik besloot om later arme kinderen te gaan helpen. Op mijn 50ste bedacht ik dat het onderhand tijd werd. Eerst ging ik meewerken als vrijwilliger bij een stichting. Vanaf september 2019 werk ik voor mijn eigen stichting. En daar word ik heel gelukkig van.  Met de stichting willen we kinderen aanmoedigen om onderwijs te volgen en een beroep te leren. Daar is vaak een nieuw zelfbewustzijn voor nodig. WE helpen om dat nieuwe zelfbewustzijn te ontwikkelen door kinderen in contact te brengen met scholieren in Nederland en Frankrijk. Als oprichtster en enige echte medewerker)zet ik de strategie uit. (Hoe kunnen we zoveel mogelijk impact hebben?), verder ontwikkel ik alle partnerrelaties in Nederland en buitenland. Tenslotte ben ik nu ook nogal wat tijd kwijt met de administratieve werkzaamheden, website schrijven, ANBI aanvragen, boekhouding opzetten etc etc. 

Mijn beste kwaliteiten in deze functie zijn groot durven denken en kansen zien. Eigenlijk denk ik niet na over wat er allemaal fout kan gaan, dat zou remmend werken. Een tweede kwaliteit is dat ik heel flexibel ben en open sta voor dingen die op mijn pad komen. Er zijn mensen en ideeën die langskomen die waardevol zijn en die ik makkelijk kan integreren. Het schijnt dat ik de mensen aantrek door het enthousiasme dat ik uitstraal. Een laatste kwaliteit is dat ik creatief ben en ervan houdt om nieuwe dingen te bedenken en te ontwikkelen. 

Mijn grote bron van inspiratie zijn de mensen met wie en voor wie ik werk. Op werkbezoek bij partnerorganisaties en ook op scholen in Nederland leer ik constant weer nieuwe dingen. Over gewoontes en gebruiken en over nieuwe leermethodes.  Ik voel me de eeuwige antropoloog ?. 

In maart was ik op bezoek in Togo. Kinderen daar hadden brieven geschreven naar kinderen in Frankrijk. De eerste vraag die Bruno (8) mij stelde bij aankomst: ‘Wat vonden ze van mijn brief?’ Ik had de antwoorden bij me en de kinderen werden daar zo gelukkig van. Ze begonnen te springen en te gillen, een meisje had tranen in haar ogen toen ze las dat Ester van 9 uit Frankrijk haar als vriendin beschouwde. Iedereen wil gezien worden en ik vind het mooi om daar aan bij te dragen. Verder bezocht ik een dovenschool om een leerling te sponsoren. Er was daar ook een jongen die bijna niet kon lopen en rondstrompelde met twee stokken. Ik had even 2 krukken voor hem gekocht want vond dat dat een relevant verschil voor hem zou maken. Hij was blij verrast. Toen hij de krukken testte stonden de klasgenoten heel enthousiast te gebaren om hem te feliciteren met z’n nieuwe krukken. Daarna moedigden ze hem aan om mij te bedanken. Het feit dat de hele klas opgewonden en blij was voor hem vond ik zo mooi om te zien.